WIDZ TELEWIZYJNY

Z drugiej jednak strony oglądanie telewizji może prowadzić do większego skupienia uwagi widzów na problemach poszczególnych jednostek i zbiorowości i do wyostrzenia ich świadomości w tym względzie, a także do wzmożonego zainteresowania polityką, gospo­darką i nauką. Siła przyciągania telewizji jest wielka. Widz telewizyjny nie musi nawet umieć czytać. Telewizja jest w krajach uprzemy­słowionych szeroko rozpowszechniona. Pokazy audiowizualne są bardziej wiarygodne niż treści przekazywane w książkach, radiu, czasopismach i gazetach. Panuje przy tym szeroko rozpowszechniony pogląd, że telewizja nie może kreować i zmieniać postaw czy opinii, a jedynie je umacniać i utwierdzać. Widzowie bowiem wybierają z oferty telewizyjnej jedynie to, co odpowiada ich przekonaniom (teoria wzmocnienia). Utrzymuje się, że widz selektywnie odbiera przekaz, selektywnie go interpretuje i przyswaja jedynie te treści, które są zgodne z jego poglądami i wspierają jego ukształtowane już zapatrywania.Tezę tę potwierdzaijeoria konsonans^. Człowiek ma tendencję do unikania wewnętrznej niepewności i konfliktów, dąży więc do wzmoc­nienia swoich przekonań i poglądów oraz do eliminowania tego wszystkiego, co może owymi poglądami zachwiać [102, s. 128].