Rzut izometryczny w pierwszych komputerowych grach fabularnych był praktycznie nieodłącznym elementem. Technika profesjonalnie nazywana odwzorowaniem przestrzeni trójwymiarowej na płaszczyźnie sprawiała wrażenie trójwymiarowości planszy. Przez wielu nazywana również techniką 2,5D.
Do największych hitów posiadających zaimplementowany rzut izometryczny należą przede wszystkim gry oparte na silniku Dungeon of Dragons, t. j. seria Baldurs Gate, Ice Wind Dale 1 i 2, czy nowsza produkcja Pillar?s of Ethernity. Dzięki takiemu rozwiązaniu jakość grafiki można było uznać za stosunkowo lepszą poprzez wrażenie trzech wymiarów. Oczywiście tak naprawdę trójwymiarowe były tylko modele nanoszone na płaszczyznę. Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania była możliwość kontrolowania całej drużyny jednocześnie. Dlatego też do dzisiaj w niektórych grach wykorzystywany jest ten widok. Są to produkcje, w których jeden gracz kontroluje kilka postaci. Dzięki technice rzutu izometrycznego ma doskonały przegląd pola i wie w jaki sposób zachować się podczas walki czy ucieczki.
W dobie coraz to lepszych możliwości graficznych rzut izometryczny nie jest niczym niezwykłym i na pewno nie prezentuje się w tak efektowny sposób jak w pełni trójwymiarowa grafika. Niewątpliwie jednak jest to system, z którego korzystało wiele gier cRPG i pomimo dość ?zamierzchłego? rozwiązania ciągle prezentuje się interesująco. Nie jest tak często wykorzystywany jak widok z pierwszej osoby, aczkolwiek w dalszym ciągu możemy się spotkać z tym rozwiązaniem zarówno w grach gatunku RPG jak i innych.